Dag 17 - Santa Fe - Payson

Vanmorgen topoverleg tijdens het ontbijt, want de parken New Mexico leveren wat problemen op met betrekking tot onze planning. We wisten voor vertrek al dat Kasha-Katuwe Tent Rocks NM nog steeds gesloten zou zijn in verband met corona, maar omdat er sinds afgelopen vrijdag ook bosbranden in de buurt van Santa Fe zijn kunnen we ook niet naar een aantal alternatieven. Kees is dus gisteravond gaan uitzoeken welke opties er nog wel beschikbaar zijn, maar toen bleek dat ook de toegangsweg naar de Big Tubes Area in erg slechte staat was. En omdat we de reserveband al in gebruik hebben, willen we geen risico lopen met het rijden van een dirt road die in slechte staat is. Gelukkig hebben we we nog wel andere leuke alternatieven kunnen kiezen op weg naar ons hotel van vanavond in Payson

Als eerste zijn we vanmorgen de Lava Falls Trail gaan lopen in El Malpais NM. Toen we daar aankwamen was het parkeerterrein leeg, dus we hadden de trail voor ons zelf. Kees vind dat dan wel fijn, omdat eventueel wildlife nog niet gestoord is en dat je geen last van andere (luidruchtige) hikers hebt. Janneke vind het altijd wat ongemakkelijk om daar helemaal alleen te zijn. De trail was een leuke wandeling over gestolde lavastromen, waarbij de ondergrond zeer onregelmatig was in de vorm van lavablokken en spleten.

Daarna zijn we op weg gegaan richting Petrified Forest NP, dat in de staat Arizona ligt. Onderweg seinde een tegemoetkomende auto ons, dus we vroegen ons af of dat wellicht voor een snelheidscontrole was of iets anders. Na een paar honderd meter werd het duidelijk toen er 2 herten in de berm stonden te graven, maar we schrokken wel even toen er nog een derde vlak voor onze auto overstak. We reden op dat moment 120 km/u, dus geluk voor het hert dat hij niet geraakt is maar ook voor ons want met zo'n snelheid moet je er niet aan denken wat er kan gebeuren.

Op een gegeven moment reden we de staat Arizona binnen, en werden we verrast doordat het ineens een uur vroeger geworden was. Op zicht wel vreemd omdat Arizona net zoals New Mexico in de Mountain Time Zone ligt. Ruben checkte het gelijk even op google, en toen bleek dat Arizona niet aan zomertijd doet en dat verklaarde dus waarom we vandaag dus onverwacht een uurtje langer hadden.

Petrified Forest NP is een park dat bekend staat om de vele versteende bomen en die door de metalen in de grond opvallend gekleurd zijn. We zijn uiteraard eerst naar het visitor center gegaan, kregen daar van een ranger informatie over het versteningsproces en hebben daar nog een mooi stukje versteend hout voor in de buffetkast van de woonkamer weten te scoren.

Via de scenic drive door het park kwamen we bij onze eerste wandeling uit, de Blue Mesa Trail. Dit is een wandeling door een landschap dat ons aan Badlands NP in South Dakota deed denken, maar waar dan ook een aantal stukken versteend hout her en der langs de trail lagen. Op zich wel een leuke wandeling, maar we waren vooral benieuwd naar het versteende hout. Nou, met de keuze om ook de Long Logs Trail te gaan lopen, hoefden we daar niet meer over te klagen. Overal langs de trail lag versteend hout, en met schitterende kleuren. We zouden hier in eerste instantie dus helemaal niet naar toe gaan, maar hadden dit achteraf gezien zeker niet willen missen.

Via een klein stukje omrijden op weg naar het hotel, zijn we ook nog even kort bij Little Painted Desert Country Park geweest. Dit is eigenlijk alleen een korte rim drive met uitzicht op een schitterende badland. Het uitzicht was erg mooi, alleen was duidelijk te zien dat er al heel lang geen onderhoud meer wordt gepleegd aan het park. De weg zat vol gaten en de alles zat vol met graffiti.

We werden overigens nog wel 2 keer positief verrast op weg naar het hotel in Payson, eerst toen we bij Winslow op de Route 66 reden. Hadden we eigenlijk niet bij stil gestaan dat we een stukje over deze beroemde route zouden rijden. In 2015 hadden we al een keer een stukje Route 66 gedaan, maar het was erg leuk om dat nog een keertje (per ongeluk) te doen.

En vlak bij Payson reden we door bosgebied, toen er weer een tegenligger naar ons seinde. Dit keer wisten we natuurlijk gelijk dat er wildlife verderop langs de weg zou moeten staan. En ja hoor, daar stonden een aantal Elk langs de weg te grazen. 

Ondanks dat we moesten improviseren, hebben we weer een zeer geslaagde dag achter de rug. Maar morgen beloofd ook een mooie dag te gaan worden, wanneer we onder andere een cliff dwelling gaan bezoeken.