Dag 18 - Payson - Wilcox

Hoewel de laatste dagen de temperatuur prima was, was het toch regelmatig licht tot zelfs zwaar bewolkt. Maar toen we vanmorgen de gordijnen open deden keken we tegen een strak blauwe hemel aan, en als we de weersverwachting mogen geloven dan blijft dat de komende dagen ook het geval.

Na het ontbijt is het een klein uurtje rijden naar Tonto NM, dit is een park met zogenaamde Cliff Dwellings. Dit zijn uit de 13e eeuw stammende woningen die in nissen en onder overhangende rotsen in hoge kliffen zijn gebouwd. Na de tips van de ranger in het visitor center zijn we aan de wandeling begonnen naar de Lower Cliff Dwellings via een steil pad van ongeveer 800 meter waarin je een hoogte van 100 meter moet overbruggen.

Het was nog vroeg en lekker rustig zodat we op ons gemak naar boven konden lopen en de Cliff Dwellings bezichtigen. Erg leuk om te zien hoe ze dit gebouwd hebben en door de kamers te kunnen lopen. Verder is het uitzicht onderweg en vanuit de Cliff Dwellings ook de moeite waard. Op de helling langs de trail groeien tal van cactussen en daar zitten ook een paar flinke exemplaren Saguaro's tussen van ruim 3 meter hoog, en je kijkt verder uit over het Tonto Basin en Roosevelt Lake.

De rest van de dag zouden we in Chiricahua NM gaan verblijven, hiervoor moeten we 2 uurtjes naar het zuiden rijden. Het park ligt nogal afgelegen, maar van wat we er van gelezen hebben is een bezoek zeker de moeite waard. De rotsformaties in het park bestaan uit smalle rotspilaren en balancerende rotsblokken, die ontstaan zijn door vulkanische erupties.

We hebben er voor gekozen om de scenic drive door het park af te rijden en bij Echo Canyon rond te kijken en een lange hike te doen. Omdat er nogal wat hoogtemeters zijn te overwinnen en de lengte zo'n 12,5 km is, geeft Janneke er de voorkeur aan om in Echo Canyon te blijven zodat Kees en Ruben samen de Heart of Rocks Trail zijn gaan lopen.

Tijdens het begin van de trail loop je door Echo Canyon en heb je prachtig uitzicht op de omringende rotsen, er werden zoals gewoonlijk dan ook weer veel foto's gemaakt. Bij een van de punten hadden we de camera met groothoeklens nodig en die zat in de rugzak van Ruben, en toen hij hem af deed viel een van de thermosflessen uit de tas en hobbelde een paar meter naar beneden. Gelukkig konden we er nog gemakkelijk bij, want anders waren we de helft van ons water al kwijt en dat konden we met 28 graden en volop zon eigenlijk niet missen. De thermosfles zat nu wel vol met deuken, maar hij was niet lek dus konden we hem nog gewoon gebruiken.

De trail liep over smalle paadjes, die afwisselend uit zand, rotsen en kleine rotsstenen bestonden, die je vlak langs afgronden met prachtig uitzicht voeren. Je kan er niet met z'n tweeën naast elkaar lopen, dus lopen Kees en Ruben dan afwisselend achter elkaar waarbij je constant alert moet zijn op obstakels op het pad, maar je wil natuurlijk ook wat van de omgeving zien dus moet je daar een goede verdeling in vinden. 

Op weg naar het Heart of Rocks gedeelte, ging dat helaas even mis bij Kees. Hij liep te dicht achter Ruben, waardoor hij een obstakel over het hoofd zag en struikelde. Omdat Kees altijd zijn camera in de hand heeft tijdens de trail om onverwachte gebeurtenissen direct vast te kunnen leggen, viel hij met de camera waarbij hij ook nog zijn pols en knie bezeerde. De zonnekap van de camera was gebroken, maar gelukkig had dat blijkbaar de val gebroken van de body en de lens. Van de pols/hand en knie deed alles het gelukkig ook nog maar het was wel wat pijnlijk, en na wat water gedronken te hebben toch maar besloten om zo snel mogelijk weer door te gaan lopen. Want vooral de knie wilde Kees warm houden, voordat hij eventueel stijf en dik zou gaan worden.

Desondanks hebben Kees en Ruben genoten van het mooiste gedeelte van de trail dat daarna nog moest komen, en hebben verder zonder ongemak de trail in 3 uur en een kwartier kunnen afronden. Na nog wat te hebben nagenoten op de parkeerplaats van Echo Canyon zijn we de scenic drive weer afgereden naar de uitgang en zijn naar het hotel in Wilcox gereden.

Onderweg stak er nog vlak voor de auto een hert over, en toen we de auto stil hadden gezet, bleef het hert naar de andere kant van de weg kijken, en ja hoor daar stond nog een jong hert te twijfelen of hij het aandurfde om nu over te steken. Na zo'n 10 seconden wachten, rende ook hij naar de overkant waar zijn moeder op hem stond te wachten. We zagen wat verderop nog wel wat meer herten, maar die stonden helaas wat verder weg in het veld. Dit zijn toch ook wel de leuke dingen die je tijdens zo'n rondreis mee maakt.

In het hotel heeft Kees voor de zekerheid nog een zakje ijs op zijn knie gedaan, en hopelijk heeft hij morgen dan alleen nog last van de schaafwonden. Verder uiteraard de zonnekap nog provisorisch gemaakt voor de rest van de vakantie, en dan zijn we weer klaar voor de dag van morgen als we een bezoek gaan brengen aan Saguaro NP. Dus dat wordt morgen een Saguaro cactusdag!