Dag 22 - Dunedin - The Catlin - Te Anau

Na een betrekkelijk korte nachtrust en een vluchtig ontbijt zijn we weer op weg gegaan voor een dag in The Catlins, 

De kustroute langs de woeste kust over kronkelende wegen en door dichte bossen heeft veel mooie uitzichtpunten die vaak in combinatie met een korte wandeling te bereiken zijn. 

De kustroute van Balclutha naar Invercargill langs de woeste kustEen groot gedeelte van de route is een scenic drive waarbij de eerste tussenstop een bezoek aan Nugget Point is. Deze naam is door Captain Cook zo genoemd omdat de rotsen voor de vuurtoren er volgens hem uitzagen als stukjes goud. Helaas waren we er niet met zonsopkomst of zonsondergang, dus we kunnen zelf niet beoordelen of dit inderdaad het geval is. Het was in ieder geval wel een mooi uitzicht, waarbij we ook enkele zeehonden actief in de branding of lekker luierend in het zonnetje op een rots hebben gezien.

We zijn daarna doorgereden naar Purakaunui Falls waar je via een pad door een beuken- en coniferenbos komt. De trapsgewijze waterval van 3 niveaus in de Purakaunui River was niet overmatig gevuld met water, maar was een leuke eerste waterval om mee te beginnen.

McLean Falls is een andere waterval die iets verder op onze route ligt, en met zijn 22 meter een stuk imposanter is. De waterval heeft ook verschillende niveaus en poelen, en is omgeven door een weelderig bos.

Het fotograferen van watervallen is een favoriete bezigheid voor Kees, de rest moet dan altijd geduldig wachten tot hij eindelijk klaar is. Het statief gaat dan namelijk mee, en hij is eindeloos bezig met het instellen van de camera om het (voor hem) perfecte plaatje te maken. Vaak ook nog vanaf een plek die eigenlijk niet mag.

2 Watervallen zijn dan meer dan genoeg op 1 dag, en vol verwachting gingen we daarna op weg naar Curio Bay. Want als je geluk hebt spelen er Hector dolfijnen in de branding en als je dan in de buurt gaat zwemmen, komen ze vaak nieuwsgierig bij je kijken en om je heen zwemmen. Helaas hebben we ze niet gespot, dus de zwemkleding kon in de koffer blijven. Aan de ene kant jammer, maar het was ook wel redelijk fris….

Het strand gaat hier op een gegeven moment over in een petrified forest. Een versteend bos van meer dan 160 miljoen jaar oud met gefossiliseerde boomstronken en omgevallen boomstammen. Op zich wel leuk om dit te zien, maar als je in Amerika de petrified forests hebt gezien is dit helaas een slap aftreksel. Wat we hier echter wel spectaculair vonden waren de woeste golven die hier op de rotsen en het prachtige grote zeewier beukten, met regelmaat kwam het zeewater dan op de bodem van het petrified forest waardoor er enkele poelen met zeeplantjes waren ontstaan.

Onze laatste stop voor de dag was Slope Point, dit is het zuidelijkste stuk van het Zuidereiland en bevind zich op een klif. Een leuk foto momentje is bij het informatiebord wat aangeeft dat je op dit punt dichter bij Antarctica bent dan bij de evenaar. Verder zijn de bomen die door de wind (die hier voornamelijk vanuit dezelfde windrichting waait, en meestal vrij stevig) naar 1 kant zijn gegroeid.

Toen was het inmiddels tijd om naar onze accommodatie toe te gaan in Te Anau, waar we een ruim en net appartement voor de komende 3 dagen hebben met uitzicht op het Te Anaumeer. De temperatuur is hier weer een graad of 24, en we hebben dan ook heerlijk in het zonnetje genoten van de zonsondergang in tuin.

Morgen gaan we weer iets doen waar we ook erg naar uitgekeken hebben. We gaan een dagtour doen naar Doubtful Sound, onder perfecte weersomstandigheden