Dag 08 - Gatlinburg - Chattanooga

Het heeft vannacht goed doorgeregent, maar gelukkig is het licht bewolkt als we vanmorgen wakker worden. Na het natregenen van gisteren, checken we als eerste of de fotoapparatuur inmiddels al weer droog geworden is. Kees heeft gisteravond alles wat uit elkaar gehaald kon worden los te drogen gezet, in de hoop dat het vocht dat toch enigszins in de camera body's en lenzen gekomen was inmiddels weggetrokken was. Dat bleek voor 1 camera body en de 15-300mm lens wel het geval te zijn, maar de andere camera body en de 10-24mm lens nog niet helemaal het geval te zijn. We waren opgelucht dat we in ieder geval met 1 camera (met de meest gebruikte lens) gewoon foto's konden nemen, en hoopten dat in de loop van de dag dat ook het geval zou zijn met de andere.

Verder waren de wandelschoenen van Kees en Ruben nog erg nat, dus terwijl we aan het ontbijt zaten en de plannen voor vandaag doornamen hebben we besloten om vandaag niet te gaan hiken maar met de auto door het park te rijden en op een aantal plekken te stoppen en wat korte wandelingetjes te doen. Er was namelijk vandaag ook kans op een regenbui, en we wilden natuurlijk niet weer hetzelfde als gisteren ondergaan.

Terwijl het zonnetje lekker scheen, reden we door het park en stopten bij verschillende uitzichtpunten om bij onze eerste grote stop Clingmans Dome aan te komen. Het uitzicht was hier heel erg mooi, door de regen had alles een frisse kleur groen en zag je nog wat flarden van wolken tussen de bergtoppen hangen. 

Je kon overigens wel merken dat het vandaag weekend is, het is namelijk een stuk drukker doordat de Amerikanen er dan ook op uit trekken. Het is dan wel af en toe achter elkaar aan rijden, en dat is uiteraard wel wat minder. 

Daarna zijn we richting "The Place of a Thousand Drips" gereden, dit is aan de andere kant van het park en daar kwamen we uit op de Roaring Fork Road, en hoewel dit geen hidden gem is volgens ons was het hier wel vrij rustig. Dit was een prachtige route over steile, smalle, slingerende paadjes. "The Place of a Thousand Drips" viel overigens wel tegen, door de naam hadden we er veel van verwacht maar doordat de route er naar toe wel heel mooi was, vonden we dat niet zo erg.

Toen was het inmiddels tijd geworden om het laatste deel in het zuiden van het park te bezoeken, Cades Cove (een Scenic Loop Road). Het was ons gisteren ook al opgevallen, maar op weg naar Cades Cove zagen we weer een paar keer een kalkoen langs de kant van de weg lopen. Op zich wel apart dat deze dieren blijkbaar veel in de berm grazen, maar dat je verder eigenlijk niet heel veel dieren in het park spot. Maar daar kwam in Cades Cove verandering in!

Terwijl we ongeveer op de helft van Cades Cove waren, kwamen we op een t-splitsing waar we moesten beslissen om rechtdoor te rijden (richting uitgang) of rechtsaf (naar een bezienswaardigheid). Op het moment dat we besloten rechtdoor te gaan, zag Kees rechts in het grasveld ineens een bruin bolletje en riep: Ruub, toch naar rechts, volgens mij zit daar een Black Bear!!!

Snel zette we de auto aan de kant, en zagen daar inderdaad een Black Bear lopen. Met de camera's in de hand nog wat dichterbij gelopen, en daar werden we weer verrast. Kijk hij heeft een cub! (een jonge beer), wacht ik zie er nog 1, en nog 1!!! We konden ons geluk niet op, want ineens stonden we vlak bij een Black Bear met 3 cubs. Inmiddels was het wel wat drukker geworden met mensen die het ook wilden zien, en op zo'n moment is het echt chaos op de weg. Iedereen zet gewoon midden op de weg zijn auto neer en loopt dan in de richting van de beren. De ranger die inmiddels ook  gekomen was, had dan ook zijn handen vol om iedereen op afstand te houden en de weg weer vrij te maken.

We hebben hier misschien wel een uur naar het schouwspel gekeken, voordat de beren nog meer onze kant op kwamen en de ranger iedereen wegstuurde omdat het anders te gevaarlijk zou worden. Want inmiddels stonden we op zo'n 15 meter van de beren, en dat is zeker als de beer jongen heeft toch wel een beetje te dichtbij.

Wat een bonus hadden we gekregen, vlak voor we de Great Smoky Mountain zouden gaan verlaten, en op weg naar Chattanooga waren we al erg benieuwd of we nog mooie plaatjes hadden kunnen schieten voor in ons fotoboek!

In Chattanooga hebben we eerst ingecheckt bij ons hotel, voordat we op weg zijn gegaan voor het toetje van de dag. Ruby Falls! We waren er ruim op tijd, en konden nog met een eerdere tour mee, en dat waren alleen nog 2 andere personen. Dus nagenoeg een privé tour, die door gids Ray erg leuk werd begeleid en ons van veel informatie voorzag. Om in de grot te komen ga je met een lift 80 meter naar beneden, en na een halve mijl door een gangenstelsel met stalagmieten (druipsteenkegel vanaf de grond) en stalactieten (pegel aan het plafond) kom je dan bij het meest speciale van deze grot: een waterval van 44 meter hoog. 

Het was inmiddels al rond 22:00 uur toen we terug in het hotel kwamen, vrij laat voor onze doen want 's morgens vroeg gaat de wekker al weer. Morgen dus ook als we naar Stephens Gap gaan, voor ons op voorhand als een van de hoogtepunten van onze rondreis. Maar of dat ook zo is zal morgen blijken.