Dag 11 - New Orleans - Rayne

We hebben een fijn boutique hotel midden in de wijk French Quarter, dat op loopafstand van veel leuke dingen ligt maar er zitten ook nadelen aan. Zo is parkeren een probleem (lees vrij prijzig), en is de kamer ook wat kleiner. Nu is dat op zich geen probleem, maar in dit geval waren ook de bedden vrij smal. Kees voelde al een slechte nachtrust aankomen, want het waren ook nog eens bedden als de een zich omdraaide de ander haast uit het bed gelanceerd werd. Nu hebben we ook voor dit soort situaties onze noodvoorzieningen, en heeft Ruben het luchtbed opgeblazen en de slaapzak daar op gelegen. Omdat verder niemand anders zich als vrijwilliger aanbood, en het toch het idee van Kees was, zat er niets anders op dan zelf op het luchtbed en in de slaapzak de nacht door te brengen.

Gelukkig had iedereen goed geslapen, en was vanmorgen weer uitgerust voor weer een volle dag met activiteiten. We hebben vanmorgen zelfs lekker rustig aan gedaan een zaten pas half 9 aan het ontbijt. Nadeel is dan wel dat het een stuk drukker is, maar we vonden al snel een tafeltje en hebben weer lekker gegeten.

Nadat we uitgecheckt hadden, hebben we de auto laten staan bij het hotel want de steiger van de City of New Orleans, een stoomboot met een schoepenrad, lag op loopafstand van het hotel. We waren ruim op tijd zodat we nog wat door de wijk French Quarter konden slenteren. Het werd overigens al wel aardig warm, dus waren we blij dat we snel aan boord konden gaan en een plaatsje op het top-deck hadden gevonden op de boot. 

Hier zat ook een leuk jazz bandje, en onder het genot van heerlijke jazz muziek maakten we een ritje over de rivier de Mississippi. De boot tour zelf duurde 2 uur, maar eerlijk gezegd had die van ons na een uur ook al afgelopen mogen zijn. Wel leuk om te doen, maar op den duur wordt het toch wel een beetje saai.

Wij hebben daarna de auto opgehaald, en naar Lake Martin doorgereden. We hadden hier om 18:00 uur een swamp tour geboekt. Onderweg merkten we, dat dit gedeelte van Louisiana toch voornamelijk uit moerasgebieden bestaat. De snelweg is hier dan ook op betonnen palen gebouwd. Onze bestemming Lake Martin is overigens de laatste mogelijkheid om alligators te spotten, omdat we vanaf morgen de moerasgebieden achter ons laten en op weg gaan naar meer woestijnachtige gebieden.

Bij Lake Martin staat Corey, de schipper, al op ons te wachten en kunnen we gelijk vertrekken. We zijn de laatste tour van de dag, en hebben de boot alleen voor ons zelf. Een swamp is eigenlijk het gebied wat tussen land en water ligt, hier staan dan bomen in een laagje water. Met een boot met platte bodem kan je hier prima doorheen varen, en op zoek gaan naar het wildlife wat hier erg veel aanwezig is.

We hebben weer verschillende alligators gezien, de meeste waren rond de 2 meter dus niet zo heel groot, maar het is altijd weer een fantastisch gezicht om ze te spotten. Verder zitten hier ook schildpadden en veel soorten vogels. Corey wist ons ook veel te vertellen over de natuur en de dieren die we hebben gezien en ook die zich voor ons verstopt hebben kunnen houden. Leukste weetje was misschien wel dat de Big Blue Heron (de grote grijze reiger) alligators tot maar liefst zo'n 60cm kan opeten, maar worden ze groter dan eten de alligators de Big Blue Heron weer op. Voor we het wisten waren we ruim anderhalf uur verder en in tegenstelling tot de tour van vanmorgen had deze tour nog veeeel langer mogen duren. We houden nu eenmaal meer van natuur, flora en fauna dan van steden en en gebouwen!

Het is al weer een uur of 8 als we in ons hotel in Rayne aankomen, nog even het nieuws in de wereld en van thuis lezen, de blog schrijven en de foto's op de harddrive schrijven en dan we lekker slapen om morgen weer uitgerust op pad te kunnen gaan.

We gaan morgen naar San Antonio in Texas, waar we onder andere de Alamo gaan zien.