Dag 15 - Big Bend NP - El Paso

Wat een heerlijkheid vanmorgen om de deuren van de casa te openen, en dan het uitzicht op de bergen van Mexico te hebben tijdens zonsopkomst! We hebben er nog even van genoten, want we gaan vandaag naar Carlsbad Caverns NM. Dat is weer wat naar het noorden en ligt net in de staat New Mexico.

Na een half uurtje rijden komen we bij een checkpoint van de border control. Op alle wegen van de grensstreek staan er zulke checkpoints, om te voorkomen dat er illegalen het land in komen. We hebben een leuk gesprekje met de militairen, die uiteraard weer nieuwsgierig zijn na het ontvangen van het Nederlandse rijbewijs, maar geen problemen en na een paar minuten kunnen we weer verder.

Iets later gaat er ineens een lampje op het dashboard branden, de druk van de linker achterband is iets te laag. In de kilometers die volgen veranderd hier niets aan, dus gelukkig geen lekke band maar we besluiten bij de eerstvolgende gelegenheid toch de druk weer op peil te brengen bij een benzinestation. Het lijkt er op dat alles weer in orde is, probleem opgelost en dus voor niets ongerust geweest.

We rijden ondertussen in een soort niemandsland waar alleen zo links en rechts wat olie gerelateerde industrie is, en dat is niet zo gek want Texas wordt ook wel de olie staat van de VS genoemd. Voor Kees ook bekend terrein uiteraard, omdat hij in deze branche werkzaam is. Wat ook opvalt is de harde wind die er waait, het zicht is er zelfs door beperkt omdat er fijn woestijnzand in de lucht hangt. Op een gegeven moment komen we ook op een weg met nieuwe belijning, en zoiets hebben we nog niet eerder gezien. Opties zijn volgens ons te veel gedronken of de eerste keer? (kijk maar op de foto) 

Als we bij Carlsbad Caverns NM aankomen valt het als eerste op dat er zo veel auto's staan, het is natuurlijk wel weekend maar dit is toch wel een afgelegen streek in een uithoek van Amerika. Maar ook de temperatuur is een tegenvaller, met zo'n 23 graden voelt het toch wel fris aan na al die warmte van de laatste dagen. Omdat we straks toch een grot in gaan waar het een graad of 19 zal zijn, doen we alvast maar een vestje aan.

Volgens de Amerikanen zou Carlsbad Caverns NM in ieder geval de grootste grot op het noordelijk halfrond zijn, maar Amerikanen overdrijven meestal dus we waren toch wel benieuwd wat we aan zouden treffen. Maar wat zijn we verrast, we hadden geen van allen het idee dat er zoiets op zo'n 250 meter onder de grond zich zou kunnen bevinden.

De lift brengt je in een mum van tijd naar beneden, en daar hebben we de self-guided tour in de Big Room gelopen waar we ruim anderhalf uur over gedaan hebben. Of het echt de grootste was, weten we niet maar de grot was zeker "Big" met een lengte van 1200 meter, een breedte van 190 meter en op het hoogste punt een hoogte van 78 meter.

Onder de indruk van wat we daar gezien hebben, zijn we weer verder gereden naar Guadalupe Mountains NP wat daar vlak bij ligt. Hier wilden we nog een leuke hike doen, maar toen we halverwege waren ging datzelfde vervelende lampje van vanmorgen weer op het dashboard branden. Het probleem was dus nog niet opgelost! Vervelende bijkomstigheid was dat het eerstvolgende benzinestation 170 kilometer verder was, dus even wat lucht er bij doen was nu iets lastiger. We hebben het in ieder geval tot de trilhead in Guadalupe Mountains NP gered, en besloten eerst de hike te gaan doen en afhankelijk van de druk van de band beslissen om of er mee door te rijden naar El Paso waar we vannacht gaan overnachten, of toch maar de band vervangen.

Het begin van de Devil's Hall Trail was prima te doen, maar de moeilijkheid zat hem in het laatste gedeelte waar we door de rivierbedding moesten, over steeds groter wordende rotsblokken. In het begin was het nog lopen, maar op het laatst was het toch echt wel klimmen. Helaas werden we niet getrakteerd op een schitterend vergezicht op het punt van waar we de zelfde weg weer terug moesten gaan. Maar we begrijpen waarom de trail deze naam heeft, want er waren wel een aantal uitdagende en lastige obstakels te overwinnen om de trail succesvol af te sluiten.

Toen we weer bij de auto aankwamen bleek dat de band nog zachter geworden was en dat verder rijden niet meer verantwoord zou zijn. Er zat dus niets anders op dan uit te zoeken hoe we de reserveband onder de auto vandaan konden krijgen, en waar de krik en het benodigde gereedschap lag. Dat ging niet gelijk heel soepel, want het is allemaal net iets anders dan met Europesche auto's, Maar je kan zeggen van de Amerikanen wat je wil, behulpzaam zijn in ieder geval. Met de hulp van 2 mannen die ook gehiked hadden, ging het een stuk soepeler. De een had ook een Chevy en die wist waar alles te vinden was, en hoe het gereedschap gebruikt moest worden. En de ander had een luchtcompressor in de auto waarmee we de druk van de reserve band voor de zekerheid gecheckt hebben. Na ze hartelijk bedankt te hebben voor de hulp, hebben we de bagage die we uit de kofferbak hadden moeten halen weer ingeladen en zijn naar El Paso gereden.

Op zo'n dag met onvoorziene bezigheden kan je wel een extra uurtje gebruiken, en laat dat vandaag nou net het geval zijn! We zijn vandaag in een andere tijdzone gekomen waar we de Central Time hebben ingewisseld voor Mountain Time. Verschil met Nederland is nu inmiddels 8 uur geworden, maar wel lekker dat we nu toch nog redelijk op tijd in ons hotel zijn aangekomen.

Morgen gaan we verder in noordelijke richting met als eindbestemming Santa Fe!