Dag 10 - Tongariro NP - Forgotten World Highway - Egmont NP

Vandaag laten we Tongariro NP achter ons, maar voor het uitchecken zijn we eerst nog een korte hike gaan lopen naar Taranaki Falls. Omdat de trailhead letterlijk achter onze cabin ligt, kunnen we als het ware uit de deur stappen en direct aan de hike beginnen.

Het pad naar de waterval loopt door een graslandschap met manuka bomen en oude lavastromen met geërodeerde geulen. Taranaki Falls is een waterval van 20 meter hoogte, die uit een rotswand naar beneden valt in een met keien omringde poel. En mede door de regenval in de afgelopen periode, is er voldoende water in de waterval. Via beukenbossen en alpenstruiken zijn we toen langs de beek Wairere terug naar de trailhead gelopen.

Daarna hebben we uitgecheckt en zijn naar Taumarunui gereden, waar The Forgotten World Highway richt Stratford begint. Eigenlijk wilden we nog wel even tanken, maar zagen dat het een stuk duurder was dan dat we gewend waren. We schatte in dat er nog wel voldoende benzine in de tank zat om in Stratford te komen, dus kostenbewust als we zijn gingen we verder zonder te tanken.

De 149 km lange Forgotten World Highway loopt van Taumarunui naar Stratford, is de oude route naar Taranaki en bleek toch flink meer op en af te zijn dan we gedacht hadden. Na een kilometer of 10 zagen we dat het benzine verbruik toch wel wat hoger was dan dat we gedacht hadden.

Dus snel even kijken waar we toch nog konden tanken, maar helaas is dit zo’n afgelegen en ruig gebied dat hier weinig tot geen gsm-dekking is. Na 30 kilometer werd het ons duidelijk dat we het niet gingen redden met onze brandstof en dat er in de komende 120 kilometer geen benzinestations waren. Dus was er maar 1 optie over, een half uur terugrijden om toch maar in Taumarunui te tanken.

Kees ging snel naar binnen om even te betalen, zodat we daarna de tank konden vol tanken. Hier ging het echter ook niet heel soepel. Net toen hij had afgerekend, kwam Rick binnen en zei dat we niet bij pomp 6 maar bij pomp 5 moesten tanken. De vriendelijke dame achter de balie gaf aan dat dit geen probleem was en veranderde dit gelijk. Maar nog voor dat Rick de auto bij de andere pomp kon zetten, wilde een motorrijder tanken bij pomp 5. Veel gedoe, met een geblokkeerde pomp maar uiteindelijk is het toch gelukt om een volle tank te krijgen en konden we eindelijk weer op pad.

Was het dan allemaal ellende op de Forgotten World Highway? Nee, gelukkig niet. We hebben door een prachtig heuvelachtig gebied gereden, met toch wel aparte bergjes met soort van grillige plooien. Je moet het echt zien wat we bedoelen, want dit is natuurlijk niet echt een duidelijke omschrijving.

We werden overigens toch nog een keer getroffen door oponthoud, maar dit keer was het erg leuk en wat we zeker niet gemist zouden willen hebben. Want opeens moest Rick vol in de remmen omdat we midden in een kudde schapen stonden. De schapen waren net geschoren en moesten weer terug naar hun weide. Het was een welkome afwisseling, en erg leuk om de wisselwerking tussen de herder en de honden te zien om de schapen in de juiste richting te drijven.

Een gedeelte van de weg is nog steeds onverhard, waaronder ook de Moki-tunnel (ook wel Hobbit-gat genoemd). Dit is een hele smalle tunnel waar net nog een personenauto door kan rijden, voor het inrijden moet je dus wel even checken of er niets van de andere kant komt. Gelukkig kom je hier maar af en toe een andere auto tegen.

Halverwege zijn we ook nog even Nieuw-Zeeland uit geweest en door de republiek Whangamomona gereden. De bewoners waren in 1988 niet zo blij met een gemeentelijke herindeling, en riepen bij wijze van protest een eigen republiek uit. Het blijkt prima pr te zijn want langs de weg staan nog steeds borden alsof je inderdaad naar een ander land gaat, het lijkt dus net echt.

Aan het eind van de middag zijn we in Egmont NP aangekomen, waar we verblijven in het Stratford Mountain House. We hebben daar ’s avonds nog lekker wat gegeten met uitzicht op een piepklein stukje Mount Taranaki, dat verder in de wolken verstopt zat.

Morgen hopen we dat het enigszins droog blijft en we weer een lange hike van 23 km kunnen lopen, de Pouakai Crossing. Komende dagen gaat het Noordereiland namelijk last krijgen van de cycloon Gabrielle, en als het enigszins mee zit kunnen we morgen de hike nog redelijk droog lopen en daarna vertrekken richting Wellington om weer een dag later de boot naar het Zuidereiland te nemen.