Dag 13 - Stratford - Wellington

Helaas hebben we maar een halve dag van onze accommodatie in Stratford kunnen gebruik maken, die we voor 2 nachten geboekt hebben. Maar we willen zo snel mogelijk naar het Zuidereiland, dus nemen we het maar voor lief.

De terminal waar we ons kunnen melden gaat om 06:00 uur open, maar we willen niet achter in de rij staan dus kiezen we er voor om er ongeveer om 05:00 uur te zijn. We vertrekken daarom al rond 01:00 uur richting Wellington. Onderweg zien we de schade die de storm heeft aangericht, we worden zelfs een keer omgeleid omdat er een boom op de weg is gevallen en ook een electriciteits paal met bedrading heeft beschadigd.

Als we in Wellington aankomen is er nog wel een stevige wind, maar de echte storm is gaan liggen. We zijn als tweede bij de terminal, alleen 3 meisjes uit Duitsland zijn voor ons en we horen dat zij de avond er voor al om 23:00 uur voor de deur zaten. Het leek er op dat de ferry ook echt gaat uitvaren aan de voorbereidingen op de boot te zien, dus we hebben goede hoop dat we met deze afvaart mee kunnen.

Nadat we ons gemeld hebben bij de balie, gaat het lange wachten beginnen. We zouden rond 07:30 uur te horen krijgen of het ging lukken of niet. Maar rond 08:15 uur hebben we nog niets gehoord, het is echt zenuwslopend om zo in onzekerheid te zitten.

Dan horen we rond 08:30 uur dat er geen beschikbare plekken zijn, en dus niet op deze ferry mee kunnen. Een stevige tegenvaller weer, maar er wordt aangegeven dat ze gaan kijken of ze ons dan op de afvaart van morgen om 02:00 uur of 08:15 uur kunnen bijboeken.

Er wordt ondertussen wel goed voor ons gezorgd, er is voor ons wat te drinken en te eten neergezet. Een kwartiertje later komt dan eindelijk het verlossende antwoord waar we zo op gewacht hebben. We krijgen een bevestigde boeking voor de afvaart van vannacht om 02:00 uur, wat uiteraard voor een enorme opluchting zorgt. Er is eindelijk licht aan het eind van de tunnel, en we missen als alles goed gaat “maar” anderhalve dag. 

We zijn daarna naar de auto gegaan en hebben zo goed en zo kwaad als het kon nog even wat bij proberen te slapen, want nu de adrenaline was verdwenen merkten we toch wel de vermoeidheid waar dit alles voor gezorgd had.

Zo rond het middaguur waren we allemaal weer wakker en was zowaar het zonnetje doorgebroken. We zijn toen maar even gaan sightseeën in Wellington. Daar hoort uiteraard een ritje met de cable car bij naar de top van Mount Victoria. Je hebt hier een goed uitzicht op de stad en de omgeving.

Via de Botanische tuin zijn we toen al wandelend langs de verschillende soorten tuinen gelopen. Heerlijk om zo midden in de stad te wandelen en elke keer een andere geur van verschillende soorten bloemen en kruiden te ruiken. Er is zelfs een gedeelte waar je je als het ware in een bos waant.

Inmiddels was het rond 16:00 uur en waren we weer terug bij de auto die we bij de terminal hadden laten staan. Het was inmiddels een stuk drukker met mensen die op de wachtlijst stonden, maar de balie ging pas om 16:30 uur open.

Toen bleek dat we er echt goed aan gedaan hadden om zo vroeg hier te zijn, want iedereen kreeg te horen dat er de komende 2 dagen geen beschikbaarheid meer was en dat ze zich vanaf vrijdag weer konden aanmelden.

En dan denk je alles te hebben gehad, dan laat het volgende natuurverschijnsel zich gelden. Rond 19:40 zitten we in de terminal hal, en lijkt het of het gebouw een aantal keer heen en weer schudt. We vragen ons af, verbeeldden we het ons zelf of was het was toch een….aardbeving? We hebben gelijk op internet gecheckt en er blijkt inderdaad een aardbeving van 6 op de schaal van richter met het epicentrum iets ten noorden van Wellington te zijn geweest. Het was een heel surrealistisch gevoel, maar niemand hier is in paniek en er is voor ons geen zichtbare schade te zien.

We hebben de rest van de avond een beetje rond gehangen in de terminal hal en in de auto, om zo snel als het kan de auto die boot in te rijden. Want als we op de boot staan met de auto en de trossen zijn los, geloven we eigenlijk pas echt dat we het Noordereiland met alle ellende van de laatste dagen achter ons gelaten hebben......

Als alles goed is komen we dus morgenochtend vroeg aan in Picton, en rijden we direct door naar Marahau  om in te checken in de Abel Tasman Lodge en weer verder te gaan waar we gebleven waren. Genieten van al het moois wat Nieuw-Zeeland te bieden heeft!